Wat is Δ-9-THC?

THC Blog: Vind alle praktische informatie met betrekking tot de consumptie van THC en de laatste wetenschappelijke studies door deze sectie te bekijken die alleen bedoeld is voor tetrahydrocannabinol

Alles over THC

Δ-9-tetrahydrocannabinol, beter bekend als THC, de meest voorkomende cannabinoïde in de cannabisplant. THC is een van de vele chemische verbindingen die worden aangetroffen in de hars die door de plant wordt afgescheiden.

Tetrahydrocannabinol, het molecuul dat verantwoordelijk is voor de belangrijkste psychoactieve effecten van cannabis. Bovendien wordt het van nature door ons lichaam aangemaakt binnen het endocannabinoïdesysteem.

Cannabinoïde-receptoren zijn geconcentreerd in de hersenen. Tetrahydrocannabinol heeft dus invloed op iemands geheugen, plezier, beweging, denken, concentratie, coördinatie en perceptie van tijd.

THC stimuleert hersencellen om dopamine af te geven. Het creëert dus een effect van euforie. Bovendien interfereert het ook met informatie die wordt verwerkt door de hippocampus, het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het vormen van nieuwe herinneringen.

Het is echter een kwetsbaar, hittelabiel en oxideerbaar molecuul dat gemakkelijk isomeriseert tot delta-8-THC (iets minder actief). Of verandert in cannabinol (CBN, bijzonder lage activiteit) of cannabidiol (CBD, inactief).

Tetrahydrocannabinol heeft een bijzonder lage oplosbaarheid in water, maar een goede oplosbaarheid in de meeste organische oplosmiddelen zoals ethanol.

THC is een bijzonder vetoplosbaar molecuul. Dit verklaart de snelle doorgang van de bloed-hersenbarrière. En daarom het bijna onmiddellijke effect wanneer het in gewrichten wordt geconsumeerd. Dit in vet oplosbare aspect zorgt ervoor dat het zich ophoopt in vet. Dit verklaart twee verschijnselen: het feit dat het zeer lang in het lichaam aanwezig blijft, en het feit dat sommigen tijdens diëten cannabine-effecten beschrijven.

THC bindt voornamelijk aan de centrale CB-1-receptor. De lage toxiciteit kan ook worden verklaard door de distributie van deze receptoren, die in aantal gebieden van de hersenen die verband houden met de belangrijkste functies, maar weinig zijn.